De verkeersagent
Hij is er
Hij staat boven aan de Saroleastraat.
Hij heeft nog wel geen witte stok of witte manchet
zoals in andere steden als ken-
merk van hun functie, doch zo’n kenmerk is
in de maak.
Voorlopig zwaait onze verkeersagent, al-
thans degene die we gisteren zagen, met zijn
klewang om aan de passerende te bedui-
den of zij links of rechts moeten houden.
Aan onze lezeressen behoeft dus niet de
schrik om het hart te slaan als zij daar ‘n
agent zien staan, zwaaiend met zijn kaas-
mes.
De man heeft totaal geen moorddadige
neigingen, doch is even vredelievend, als al
onze Heerlensche agenten.
Het publiek keek gisteren enigszins
vreemd, toen zij den vasten post daar zagen.
De agent moest duchtig zijn oogen den kost
geven om al degenen, die daar het verkeerde
pad willen bewandelen of be-rijden, op het
rechte pad terug te brengen. Immers er
heerscht hier in het verkeer van voetgangers,
fietsen auto’s en karren geenszins een ideale
toestand en velen gaan juist tegen den draad
in. Nu zal men trachten daarin verandering
te brengen, “Rechts houden” zij voortaan ‘t
parool.
Aan voetgangers en bestuurders van voer-
tuigen wordt dan ook verzocht hun mede-
werking te verlenen en zich strikt te houden
aan de aanwijzingen van den verkeersagent.
‘t Is in het algemeen belang, dat het verkeer
rustig en zonder gevaar zijn gang gaat.
Helpen wij allen daartoe mede.
Heerlijk dat taalgebruik in die tijd !
